Nieuwsflits! Wij verhuizen!

Wow...
Dit gaat dus echt gebeuren.

En nee, we komen niet terug naar NL ;)
Helaas - naja.. een beetje - verhuizen wij per 30 september as.. naar Thousand Oaks - de wijk Wildwood, daar staat ons nieuwe Amerikaanse huis.

Veel van jullie weten misschien al dat verhuizen naar TO een wens was van ons. We hebben de afgelopen weken veel gekeken bij en naar huizen en waren ervan overtuigd dat wij deze maand onze huur wel zouden opzeggen. Immers, wij wilde liever daar wonen, waar we het meeste waren - sport, werk, de meeste van onze vrienden - alles bevindt zich aan de andere zijde van 'Grade'.

En guttegut... wat hebben we weer een hoop geleerd (over onszelf) deze afgelopen dagen haha.
Weer een ervaring rijker.

Het verhaal is de laatste dagen toch stiekem erg ingewikkeld geworden en veranderd.
Tussen de huizen die wij de laatste tijd zagen, zat niets naar onze 'zin'.
We waren ons er ook erg van bewust dat we hier in Camarillo ook in een 'Gouden Kooi' wonen.
Vergelijken van huizen, was dus niet eerlijk, maar we deden dat wel.
En dat vonden we ook heel logisch, dus we waren ook nuchter in ons kijken en wisten dat we zouden 'inleveren'.
Desalniettemin, we vonden niets naar onze zin.

Totdat we afgelopen zaterdag 2 september de optie kregen om bij Nederlanders die we hier hadden ontmoet en kennen, te komen kijken. Ze wonen in de wijk Wildwood (grote plus voor ons!) en zij wilden eigenlijk wel kleiner én uit Thousand Oaks vandaan. We zouden hun lease kunnen overnemen.
En wat vonden we dat gaaf. Het huis is knus, licht, groot genoeg, top wijk, goede school, mensen dichterbij... maar er bleek een heftige 'maar' te knagen aan ons.

Toevallig - naja, niet heel toevallig - zou onze huurbaas zondag de 3e september, langskomen om ons huurcontract te bespreken cq verlengen.
Afijn, we zouden met hen wel om tafel en eea bespreken.. en al zouden ze de huur verhogen in Camarillo, dan was het vrij duidelijk, dan gingen we sowieso naar Thousand Oaks.

Oei.. wat viel dat gesprek ons zondagmiddag tegen - mede omdat de huurprijs werd verhoogd.
In een notendop is dit wat er daarna gebeurde

1.
Zondagavond kwam onze huurbaas met een nieuwe huurprijs (verlaagd)
2.
Dubde wij verder - wat doen we.. willen we echt wel naar TO? Is dit slim etc. etc.
3.
Hebben gereageerd en bedankt. Aangegeven dat we erover nadenken en dat we hoe dan ook, altijd de opzegtermijn van 30 dagen zouden respecteren.
4.
Maandag hadden wij vrij (Labor-Day hier in de US) We maalden en maalden verder.. en maandagavond wisten we nog niet goed wat te doen.
5.
Dinsdagochtend de knoop doorgehakt. We moesten immers onze NL vrienden laten weten wat we deden, want zij moesten tenslotte ook op zoek naar iets dan...
En ook onze huurbaas wilde weten wat we deden.
Dus ik appte ze: 'We doen het..' En toen was het moment daar!
PANIEK!!! Ik kwam er achter dat ik helemaal niet wilde...
Mensenlief, wat een paniek! VRESELIJK!
Gelukkig hadden we onze huisbaas nog niet verteld dat we een keuze hadden gemaakt.
Arjen en ik hebben nog eens goed gesproken en met heel veel excuses, hebbben we onze NL'se vrienden nogmaals bericht, met excuses.
Direct daarna heeft Arjen onze huurbaas gecontacteerde en aangegeven dat we hun aanbod aannamen.
Wat waren we blij en opgelucht. Alles in kannen en kruiken, wij waren op onze plek. Hoe gek en 'dom' dat we dat niet al die tijd eerder wisten. Maar toen.....
6.
's-Avonds belde onze huurbaas en jeetjemina, wat een pech.
Zij hadden dus aangenomen dat wij bij stap 3 - onze huur hadden opgezegd. Dat schip was dus gezeild...
We mochten nu wel blijven, met de nieuwe huurprijs.
Ze hadden zondag schijnbaar direct agentschappen ingeschakeld, de advertentie voor het huis al online gezet etc. etc. Ze hadden zelfs al 3 kandidaten om te komen kijken..
7.
We hebben direct ons NL'se vrienden weer bericht en alles uitgelegd en voila.. wij verhuizen naar Thousand Oaks.
Eind goed al goed.

Pfffff... en dan is dit nog maar het verhaal in een notendop.
De bezichtigingen zijn eergisteren gestart.
Er zijn er al 8 geweest. En elke keer als ik dus ook thuis ben, want ze bezichtigen liever niet als ik er niet ben.
Tja...

Ik kan niet beginnen met het opschrijven van alle nuances en alle gevoelens, maar ook alle gesprekken die we inmiddels hebben gehad, gevoeld en hebben gevoerd. Gemengde gevoelens!

Inmiddels proberen we vooral de positieve kant te zien en er naar te kijken als een onverwachte verandering in ons avontuur.
Ook denk ik de laatste dagen veel aan het plakkaat wat bij mijn opa en oma ophing:
'Van het concert des levens, krijgt niemand het program'.
En zo ist!
Klaar met verdrietig zijn, wij kunnen dit!

De meiden balen wel stevig, maar begrijpen ook wel enigszins wat er is gebeurd.
Maar ze weten ook dat dit ook weer goed komt. We blijven contact houden met vrienden hier in Camarillo etc.. En ook vriendjes en vriendinnetjes zijn al uitgenodigd in TO.

Hectisch en heftig, emotioneel en intens... maar! We zien het als een nieuwe uitdaging en weten: Afscheid nemen is nooit leuk!

Tot snel weer iedereen! Bijgaand nog een foto van ons nieuwe huis.
En wil je komen helpen ;) Dat mag altijd.
We houden jullie op de hoogte!



Liefs van ons 5-en