Wat was februari leuk!

Februari was een topmaand!
Onze laatste verslag is van 8 februari. Er stonden toen veel dingen op stapel.

We gingen carnaval vieren bij de vrienden en we vertrokken naar de Grand Canyon.. dat ik toen allang wist dat ik de 23e naar NL vloog, dat was ons grote geheim.. en wat een leuk geheim!
De meiden en wij wisten sinds begin november al dat we zouden komen. Wat was onze mond houden moeilijk, maar ook even zo leuk.
Zo trots op Nina en Femme, die hebben zo goed meegedaan met ons geheim.
Carnaval was in ieder geval een goede start voor onze feestmaand. Verkleed vertrokken we naar onze vrienden. Daar hebben we veel lol gehad en aten we frietjes met worst speciaal (bij gebrek aan frikadellen, al waren de worsten heerlijk.)
We speelden Oudhollandse spellen en hebben heerlijk bijgekletst.

Nina mocht met haar vriendin Naomi mee - zij was jarig.
Arjen nam daarom de tijd om Femme mee uit te nemen.
Een mystery-uitnodiging gemaakt en op de aangegeven tijd, belde Arjen aan :)
Inclusief bloemen en fotomomentje.
Ze zijn samen gaan lunchen en midget-golven. Femme vond het allemaal maar raar, geloof ik, maar heeft er wel ontzettend van genoten. En wat vond Arjen het leuk, die 1-op-1 middag. Genoten met een hoofdletter, allebei :)

Het weekend daarna stond volledig in het teken van de Grand Canyon.
We hadden door Rachel een goed voorbereide trip in petto.
De schoolweek duurde deze week maar 4 dagen ivm Presidents Day Weekend.
Arjen stopte donderdag eerder met werken en rond 16.00 konden wij dan ook eindelijk vertrekken. Iets later dan gepland, maar dat deerde niet.
Ons eerste hotel - halverwege de reis - was geboekt in Needles.
Wat een snelle rit had moeten worden, draaide uit op veel langer dan gepland. Veel files en als klap op de vuurpijl, werd ik na het eten van mijn broodje van de Subway, onderweg ook nog ontzettend ziek.
We kwamen uiteindelijk om 22.30 aan bij het hotel en daar ben ik ingestort. De meiden waren ook afgedraaid en ik heb die nacht veel van de badkamer gezien.
Vrijdagochtend ging het nog niet veel beter, maar hup door naar de eindbestemming en ons hotel.
In Tusayan hadden we een hotel dichtbij de ingang van de Grand Canyon geboekt. Een hotel met zwembad, zodat ook de meiden en Mieja en Jude met elkaar lekker konden relaxen.

Ik heb helaas de hele verdere vrijdag op bed gelegen.
Arjen is met de meiden wel op pad gegaan en die hebben die vrijdag de Grand Canyon al bewonderd en genoten.
Na het avondeten kwam iedereen weer naar boven en lagen we uiteindelijk allemaal op tijd in bed.
's-Nachts werd ook Nina rond 03.30 niet lekker, maar dat was vooral haar verkoudheid die niet lekker meer zat.
's-Ochtends werd ik een stuk lekkerder wakker en ook de rest van ons had goede moed en veel zin.
Ikzelf had ook wel trek gekregen in wat fruit. Nog steeds een maag die erg van slag was, maar het zou vast lukken.
Na het ontbijt hebben de kinderen eerst wat gezwommen en zij we daarna met z'n allen richting de Starbucks gereden om daarna het park in te gaan.
(Ik heb sinds die donderdag geen koffie meer gedronken - tot dat ik in Nederland aan tafel schoof, de lucht van de Starbucks vond ik niet te harden en nog steeds vind ik koffie mwah mwah :(..... )

In het park gaven we Nina en Femme opdracht om mijn gids te worden. Oeh, wat vonden ze dat leuk!
Zij hadden immers de Canyon vrijdag al bekeken en waren er zo ontzettend van onder de indruk.
Ik werd aan de hand meegenomen en alles werd mij goed uitgelegd. In het visitors-centrum, konden we wat attributen bekijken van vroeger en was dat reuze interessant.
Daarna was het tijd om naar het eerste uitkijkpunt te gaan.

Ik kan niet een ander woord verzinnen dan 'adembenemend'.. dat lijkt een heel cliché, maar bij de eerste blikken van de canyon word je al stil en zenuwachtig. Eenmaal bij de reling, weet je niet wat ziet en voelt.
Wat een gezicht. En wat voel je je daar klein en nietig.
De kleuren, alle lagen, de dieptes en waar je ook kijkt, elke hoek is anders en nog mooier dan wat je als eerste zag.
Ongelooflijk imposant. Wat een geschiedenis.
De meiden vonden het weer even zo mooi als vrijdag.
Nina zei zo mooi - al rondkijkend - 'Het wordt nooit oud he, mam'
(Als in 'this view never grows old' - 'dit uitzicht gaat nooit vervelen')
En daar had ze precies gezegd hoe het is. Adembenemend en altijd mooi.
We hebben de rest van de dag met Jamie en Rachel en de kinderen de hele rechterzijde van de South Rim afgereden en zoveel mogelijk uitzichtpunten bezocht.
We hadden bij de 'Ruïns' en uitleg van de Park-Ranger, die ons veel kon vertellen over de geschiedenis en de bewoners van lang geleden.
Zo interessant en bijzonder.
Helaas waren Nina en ik nog niet zo lekker en zijn we rond 17.30 weer richting het hotel gegaan, hebben we eten afgehaald en zijn daarna op de kamer gebleven en weer vroeg naar bed.
Arjen en Jamie hebben daarna nog in de hotelbar wat gedronken en waren ook op tijd weer terug.

Zondag hebben we het National Geographic Visitor Center nog bezocht, keken we naar een Imax-film en besloten wij om daarna in één rit terug naar Thousand Oaks te rijden. Vieve was eerder die ochtend zo ontzettend hard gevallen, dat ze daarna 3 kwartier echt ontzettend naar was, ik was nog steeds niet lekker en ook Nina niet. Knop om en besloten om onze overnachting in Needles voor de terugreis te cancelen en lekker thuis te gaan slapen.
Prima besluit, wat waren we allemaal blij in ons eigen bed.
Ondanks dat alles wellicht niet ging zoals gepland.. wat was de Grand Canyon mooi en de trip geslaagd.

Ook was het fijn om thuis te zijn, want we wisten dat wel voor vrijdag allemaal fit moesten zijn. We zouden dan immers naar Nederland vertrekken.
De hele verdere week hebben we het heel rustig gedaan. Geen speelafspraken en drukke of onverwachte dingen.
Femme heeft hard gewerkt om haar schoolwerk af te krijgen. Nina's werk kwam helaas erg laat, maar we hebben zoveel mogelijk proberen te doen.
Om de meiden mee te kunnen nemen, moesten we aan school wel toestemming vragen.
In Amerika kun je dat gelukkig makkelijk krijgen - mits het natuurlijk wel goede redenen zijn.
Wij gingen ivm familie naar Nederland en dat was akkoord.
Je krijgt dan 'Independent Study' - (Lees: veel huiswerk per dag)
We hadden gevraagd of we het eerder konden krijgen, zodat we vooraf al veel konden maken.
In Femme's geval, maar goed dat we dat vroegen, wat had ze veel, poeh poeh. Máár, Femme was klaar een dag voor vertrek. Heerlijk!
Nina had nog wat over, maar heeft op de terugweg naar de US veel gedaan en de laatste twee dagen de rest. Nog wat plaatjes plakken bij verslagen en dan is ook Nina klaar.

Ons trip naar Nederland is ook alweer voorbij. De tijd is voorbij gevlogen.
Ik, Nina en Femme hebben genoten en terug gaan, daar hadden we alle drie eigenlijk nog geen / helemaal geen zin in.
Ons aankomst in Nederland was zo leuk. Wat hadden Egbert en Tineke goed meegejokt. En wat was iedereen verrast (nogmaals sorry papa!)
De familie Dekker had een familieweekend in Friesland.
Vanaf Schiphol hebben we ze daar verrast en waren zo toch ook nog even aanwezig bij het weekendje.
Egbert was onze chauffeur en was met een smoes vertrokken richting Schiphol.
Waar iedereen daar dacht dat hij een auto ging kopen in Den Haag, zat hij eigenlijk in de trein naar ons, om met de huurauto weer terug te rijden naar het huisje.
Toen we daar rond 20.00 zaterdag aankomen, was iedereen inmiddels wel erg nieuwsgierig wat dan wel gekocht had - hij was al om 13.00 vertrokken en nog steeds niet terug.
Oh oh, wat was de schrik bij papa groot en wat was iedereen blij verrast. Ik zou het zo weer zo doen. Genieten :)

Zondagochtend om 7.00 ben ik vertrokken richting Dussen. Tijd om Chantal te gaan verrassen.
Ik was om 9.15 bij Chantal - samen met Marlijn. Marlijn was 's-ochtends al door Erwin verrast met het nieuws, dus we konden nu samen Chantal overvallen.
Ook daar was de schrik groot, maar ook zoveel blijdschap (uiteindelijk haha)..
Met Chantal en Marlijn ging ik een nachtje op pad.. op naar Schoorl.
Wat is het daar mooi! En wat heb ik genoten van ons drieën even samen. Zo waardevol en speciaal.

De rest van de week was niet echt volgepland, maar werd uiteindelijk goed gevuld.
Nina en Femme zijn drie dagen naar school geweest in Dussen. Wat hebben ze daar van genoten!
Ik ben woensdag lekker uit eten geweest bij 't Zusje met lieve vriendinnen. En vrijdagavond zijn we met Nina's klas gaan disco-zwemmen in Hank.
Ik en de meiden zijn de hele week goed onder de pannen geweest. We hebben geprobeerd zoveel mogelijk te doen, maar ook zoveel te genieten en niks te overdoen.
We kwamen echt om op te laden en dat is goed gelukt! We waren eigenlijk nog niet echt klaar toen we vertrokken. Het is maar weer eens bewezen, de tijd vliegt wanneer je geniet.

We waren afgelopen dinsdag om 20.00 weer in Thousand Oaks.
Heerlijk, maar ook surreëel om weer thuis te zijn.
Wat vloog het voorbij en was het fijn.
Nina is dinsdag echt ziek geworden en nog niet naar school geweest. Femme ging gisteren - donderdag - voor het eerst.
Maar dat vraagt wel veel. De jetlag is hevig. Ze zijn elke nacht al om 2.00 - 3.00 uur wakker en slapen dan ook niet meer.
Nina is dan thuis, maar Femme heeft het op school echt taai. Ze is nu uit spelen en naar dansles, maar ik hoor net dat ze het zwaar heeft. En veel hoest.
Dit weekend, rustig aan. Nog wel heel even overwogen om mee te gaan met Arjen, naar San Diego, maar dat slaan we over.
Zeker nu Vieve sinds vanmorgen ook fikse koorts heeft.
Op haar verjaardag nog wel :(

Ja! Vieve is jarig. Ons kleinste meisje heeft vandaag 3 kaarsjes op de taart.
Bij het wakker worden vanmorgen was ze gelukkig nog helemaal fit en genoot ze van alle kadootjes en vrolijkheid.
Ze heeft een mooi poppenhuis gekregen en kralen, een L.O.L. bal, een Barbie, Playmobil en My Little Pony nesting-dolls, tijdschrift en stempels en nog meer.
Heerlijke kadootjes en wat is Vieve dankbaar.
Bij elk kadootje springt ze op en neer en neemt ze er echt tijd voor en mee. Het uitpakken duurde dan ook erg lang.
Bij het eerste kadootje had ze al geen oog meer voor de rest. Lieverd.
Uiteindelijk was na 2 uur alles uitgepakt en heeft ze veel gespeeld. Tot een uur of 9.30.
Toen kakte ze opeens in en was er hoge koorts. Het is nu 17.30 en hij is weer/nog rond de 40 graden.
Vieve's feestje vieren we op 18 maart, dus vandaag hoefden we niets te verzetten of af te zeggen.

Morgen vertrekt Arjen vroeg naar San Diego voor de marathon (maar die komt net thuis en klaagt over keelpijn, oei oei)
Maar dat houdt hem natuurlijk niet tegen! We voeren hem morgenochtend nog lekker witte bollen van Van der Grijn voor goede energie en lekkere Hollandse Kaas..
Dat is dan weer een bijkomend voordeel, ik nam veel lekkers mee terug vanuit Nederland.

Hier is het inmiddels etenstijd. We hebben vlees gekocht voor op de Big Green Egg, die heeft Arjen leren bedienen afgelopen weekend.
Nomnom! Vlees vanaf die BBQ vind zelfs ik heerlijk!

Ik ga afsluiten, ik probeer dit weekend ook nog onze film te kunnen maken, die volgt in ieder geval hopelijk snel.

Veel liefs van ons alle 5!